Zorg ik wel goed genoeg voor mijzelf?

Vorige week had ik een coachgesprek met een coachee. Het ging over ruimte, ruimte voor jezelf.

Laten we haar Asha noemen. Asha is iemand die alles wat ze heeft aan liefde en aandacht en zelfs meer dan dat geeft aan anderen. Dit is mooi, ze is een mooi warm mens. Doordat Asha altijd klaar staat voor anderen en ze warm hart toedraagt, weten anderen haar ook te vinden. In de liefde en empathie voor anderen schiet Asha echter voorbij aan haar eigen behoeften. En niet alleen haar eigen behoeften maar ook liefde en aandacht voor haar naasten, haar gezin. Want de ruimte die er is voor anderen die ruimte is er niet voor haarzelf en haar gezin. “Stel je nu voor vroeg ik aan Asha “” dat je alle liefde een aandacht die je nu aan anderen geeft, je aan jezelf mocht geven.” Je mag alle ruimte nemen die je nodig hebt waar zou je deze het liefst mee vullen? Wat zijn je behoeften, wat heb je echt nodig? Asha, ben je daar wel van bewust? Asha was stil, ze dacht lang na.

Een traan glinsterde in haar ooghoek, ze was geraakt, geraakt door het feit dat ze zich niet bewust was van haar eigen behoeften.

Misschien is het wel herkenbaar voor jezelf of anderen uit je naaste omgeving. Mensen in de zorg, dienstverlenende beroep zijn vaak mensen die gekozen hebben voor een beroep waarin ze werkelijk iets kunnen betekenen voor anderen. Iets kunnen doen. Maar ook mensen die zich met hart en ziel inzetten als vrijwilliger of mantelzorger om vanuit hun hart iets te kunnen doen voor anderen. Ervaren ze de juiste balans tussen het vervullen van hun eigen behoeften en die van anderen? In een aantal culturen is het niet vanzelfsprekend om tijd en aandacht aan je eigen behoeften te schenken. Het belang van de gemeenschap staat daarin voorop. Ook dan is het ingewikkeld om die ruimte voor jezelf toe te laten. Hooggevoelige personen(hsp-ers) hebben meer behoefte dan gemiddeld aan die tijd en aandacht voor henzelf, hoe pas je dat in wanneer je hooggevoelig bent?

Even terug naar Asha die op dit moment geen ruimte meer over heeft. Niet voor anderen, niet voor haarzelf ze heeft zichzelf langdurig overvraagt. Ze loopt letterlijk over, er is geen centimeter ruimte meer beschikbaar. Voor Asha breekt een fase aan waarin ze op zoek mag gaan naar haar eigen behoeften, haar eigen hartenwens. Wat wil Asha zelf?

Een vraag waar ik zelf ook mee heb geworsteld, een vraag die misschien ook wel altijd aan mij gesteld mag blijven worden. Mijzelf regelmatig een reality-check geven en vragen:” wat is mijn diepste wens en heb ik daar op dit moment voldoende aandacht voor?” Of verval ik in de routine, in mijn eigen valkuilen, in het voldoen aan de verwachtingen van anderen, de zorg voor mijn omgeving en vergeet ik goed voor mezelf te blijven zorgen? Wat mij betreft een vraag die je jezelf niet vaak genoeg kunt stellen. Zorg ik wel goed genoeg voor mijzelf?

Want zorgen voor anderen begint bij liefde en aandacht voor jou eigen hart, jou eigen behoeften.

Deze bewustwording heeft bij mij onder andere geleid tot de keuze coach te worden. De beweging die daaruit voortkwam om mijn vaste baan op te zeggen, een studie te volgen en in het diepe te springen als zelfstandige voelt goed. Het brengt balans aan in mijn leven om op deze manier invulling te kunnen geven aan mijn wens anderen te ondersteunen en tegelijkertijd zelf als mens te kunnen blijven ontwikkelen. Want ieder gesprek verrijkt mij weer als mens. Het geeft me energie om dit werk te mogen doen.

Herken jij je in de worsteling van Asha? Zorg jij goed genoeg voor jezelf? Of wil je daarbij ondersteuning?

Neem gerust contact op. www.bilancoaching.nl