Diversiteitsbeleid een oplossing voor reductie van werkstress?

Via de social media ben ik de afgelopen weken gebombardeerd met informatie over werkstress. Daar raakte ik niet bepaald ontspannen van.

Wel geboeid, geschokt en getriggerd door de cijfers en de onderzoeken waar ik over las. Volgende week is het de nationale week van de werkstress. Dat houdt in dat er vier dagen extra veel aandacht besteed wordt aan werkstress. Mooi?

Mijn eerste gedacht was: “ hoever zijn we met z’n allen van de kern vervreemd dat dit nodig is”? Dat één op de acht werknemers burn-out verschijnselen heeft? En dat dit steeds vaker voorkomt bij jongeren en zelfs kinderen? Naast stress zijn er ook meerdere psychische aandoeningen die zorg dragen voor ruim twee miljard aan kosten voor het ziekteverzuim. Kosten maar ik denk ook gelijk aan wat het betekent voor de betrokkenen en hun omgeving. Wauw, ik ben geschokt.

Dat zegt mij dat we als maatschappij iets helemaal verkeerd doen. De SER concludeert in haar advies “een werkende-combinatie” dat bestaande regelingen nog te sterk uitgaan van een standaard werknemer en te weinig oog hebben voor de diversiteit in de samenleving en de behoeften die zich tijdens de verschillende levensfasen voordoen. Veranderingen in cultuur en beleid zijn nodig, waarbij het van belang is dat het beleid rekening houdt met de diversiteit en de levensloop meer als ijkpunt neemt. Dit vergroot de mogelijkheden om werken, leren en zorgen duurzaam op elkaar af te stemmen en biedt ruimte voor variatie en differentiatie in arbeidstijdpatronen.

Dat vraagt nogal wat van het bedrijfsleven. Verandering van cultuur en aanpassing op een meer diverse samenleving rekening houdend met het feit dat ieder mens door verschillende levensfasen heen gaat met daarbij behorende behoeftes. Dat vraagt hen om te beginnen om bewustwording van het probleem. Vervolgens onderzoek naar een duurzame oplossing om (het liefst) preventief de werkdruk te verlichten voor een divers samengestelde werknemerspopulatie.

Als ik inzoom op het begrip diversiteit denkend aan mijzelf, voldoe ik aan veel soorten diversiteitscriteria. Een daarvan is mijn hooggevoeligheid.

Ik ben hooggevoelig, niet zo uitzonderlijk aangezien ongeveer een op de vijf mensen ook deze genetisch aanleg heeft, toch een vorm van diversiteit. Het is geen ziekte, geen stoornis maar het is er en je kunt er mee leren omgaan. Sterker nog hooggevoeligheid kan je als kracht gebruiken. Mensen die hooggevoelig zijn(high sensitive persons kortgezegd hsp) hebben meer dan gemiddeld last van prikkels dan niet hooggevoelige mensen. Hsp'rs ervaren door die prikkelgevoeligheid sterker emoties, pijn en genot . Maar ook reageert hun zenuwstelsel in combinatie met de hersenen intenser op geluiden , geuren, visuele indrukken en blijken zij ook meer indrukken op te nemen, waardoor zij zich eerder en meer bewust zijn van details en het aantal mogelijke scenario's die een omgeving in zich bergt. Je kunt je voorstellen dat in een (kantoor)omgeving waar veel prikkels zijn zoals telefonerende collega’s, glazen kantoortuinen, emoties van andere collega’s en hoge werkdruk voor een hsp-er intenser zijn dan voor een niet hsp.

De hsp'r zal eerder dan gemiddeld zaken als stressoor ervaren(oorzaken van stress), sneller signalen vertonen/opmerken en dus uiteindelijk vatbaarder zijn voor werkstress of burn-out.

Het is fijn wanneer je bewust bent van je eigen prikkelgevoeligheid. Dit maakt dat je kunt anticiperen op de situatie en eerder maatregelen kunt nemen om te voorkomen dat je gestrest bent, zou je denken. En dat is ook zo maar dat vraagt wel wat van iemand.

Dat vraagt om een proces van erkenning, herkenning, acceptatie en uiteindelijk wellicht tevredenheid met wie je bent en welke kracht hooggevoeligheid met zich mee kan brengen.

De vraag of diversiteitsbeleid een oplossing is voor de reductie van stress? Ik denk wel één van de oplossingen.

Wanneer we namelijk realiseren dat we geen eenheidsworst zijn maar individuen. Individuen met eigen talenten, eigen kwaliteiten en persoonlijke drijfveren die organisaties maximaal proberen te benutten. Wanneer er ruimte is om, zonder afbreuk te doen aan het werkresultaat, meer sturing te geven aan passende werkomgeving en passende werktijden kan ik me voorstellen dat werkstress kan reduceren.

Getriggerd door deze cijfers, de gevolgen en het feit dat we als maatschappij het echt anders kunnen aanpakken, heb ik een trainingsprogramma ontwikkeld “Effectief omgaan met stress...trek je eigen plan”.

Je hebt de keus om te wachten op anderen, organisaties tot zij veranderen, maar dat gaat meestal erg traag. Persoonlijk vind ik het belangrijk om de verandering vanuit jezelf te beginnen. Neem zelf de verantwoordelijkheid voor je leven en de mate waarin jij in staat bent dat in balans te houden. Daarmee wil ik niet suggereren dat het gemakkelijk is, integendeel. Maar ik geloof dat bewustwording van je eigen grenzen en prikkelverwerking, de mogelijkheid biedt te bewegen naar het maken van nieuwe keuzes wat uiteindelijk kan resulteren in balans.

Wil je meer weten over het trainingsprogramma? www.bilancoaching.nl bij het tabje trainingen of info@bilancoaching.nl