Voor mij wel stamppot maar liever geen eenheidsworst
De laatste tijd hoor ik mensen weleens zeggen dat ze bang zijn dat onze Nederlandse cultuur verdwijnt? Wat gebeurd er met het echte Nederlandse cultuurgoed? Wordt dat door de vernieuwde samenstelling van onze Nederlandse bevolking nu onder tafel geveegd, onder de voet gelopen? Dat vind ik interessant.
Allereerst heeft het mijn interesse waarom men die uitspraken doet, welke angst ligt hieraan ten grondslag? Of is het de realiteit? Wat ik als coach en als mens vooral belangrijk hierin in vind is hoe het staat het met de eigen verantwoordelijkheid? Ik heb niet de illusie dat ik antwoord kan geven op de vraag of we de Nederlandse cultuur aan het verliezen zijn, ik ben echter wel getriggerd door het proces wat hierdoor op gang is gebracht.
Allereerst als ik de Nederlandse cultuur op internet "Google" krijg ik termen als:
Tulpen, drop, fietsen, tolerantie, Delfts blauw, dijken, kaas, Elfstedentocht,kroketten en frikadellen uit de muur, zegeltjes, haring happen, wandelvierdaagse lopen, kaarsjes uitblazen bij een verjaardag, stamppot eten, koningsdag, Moeder- en Vaderdag,Sint Maarten en Sinterklaas.
Deze lijst is nog lang niet compleet maar geeft voldoende zicht op typisch Hollandse termen. Gelijk roept deze lijst bij mij allerlei gevoelens op. Ik merk zelf dat ik bij het lezen direct allerlei associaties krijg met deze ogenschijnlijk gewone woorden. Dat typeert voor mij dat er sprake is van een echte cultuur, het heeft een eigen betekenis voor mij als Nederlander.
Eerlijk gezegd zijn al deze termen voor mij nog actueel ik zie niets staat wat niet meer bij het Nederland van nu hoort. Maar dat is mijn persoonlijke invulling natuurlijk.
Waarom toch die angst wat maakt dat sommigen het gevoel hebben dat onze cultuur verdwijnt. Het is een feit dat de laatste decennia(vanaf ongeveer begin jaren zestig vorige eeuw), er meer en meer immigranten zijn bijgekomen. Verschillende landen van herkomst, vanuit verschillende motieven en ook ieder met een eigen verhaal. Dat brengt ook met zich mee dat onze cultuur verrijkt is met andere culturen. We hebben het voorrecht om te zien en te proeven op welke manieren ook kan worden omgegaan met zaken als religie, tradities, omgangsvormen, eten en bijvoorbeeld muziek. Verrijkt zonder af te doen aan wat er al is.
Want laten we eerlijk zijn we zijn toch zelf verantwoordelijk voor het behoud van onze culturele waarden? Het één kan prima naast het ander bestaan. Immers één van de culturele kenmerken van ons Nederlanders is tolerantie. Geen eenheidsworst maar diversiteit, meer kleur, meer smaak en meer ontwikkeling.
Wikipedia omschrijft eenheidsworst als:
een worst die een door de regering vastgestelde samenstelling en prijs kende in tijden waarin de grondstoffen schaars waren. Deze worsten stonden bekend om hun slechte kwaliteit.
Nu wil ik de Nederlandse cultuur niet omschrijven als die van inferieure kwaliteit maar leven we nu niet in een tijd waarin we als mens willen verrijken? Weg met schaarste, weg met eenheidsworst. Kom maar op met een heerlijk diverse samenleving en laten we leren en groeien van elkaar!
Ik ben benieuwd naar wat de daadwerkelijke reden van de angst is, misschien iets persoonlijks wat feitelijk los staat van onze mooie kleurrijke samenleving. Misschien angst voor verandering?
